Het verhaal van (sergeant) Erwin van Crugten.
De militaire dienstplicht, lichting 86/6
Ik ben opgeroepen voor de lichting 86/6 (november 1986).
Het was een erg koude winter toen ik mij moest melden bij de SROKI in de Generaal Spoorkazerne te Ermelo. De eerste tien dagen moesten we direct het veld in. Het was erg koud vooral toen wij ons iedere morgen met bloot boven lijf nat moesten scheren met koud water in onze helmen… We kregen in de kazerne veel instructielessen, maar vooral veel sportlessen. Wij moesten als kader natuurlijk betere resultaten behalen dan de “gewone” soldaten. Veel trainen dus: hardlopen in volle bepakking met boomstammen op de schouders (in de sneeuw), lopend naar de schietbaan bij Harderwijk, schieten (schutters 1e klas pistool, Uzi, FAL, MAG).
In maart 1987 werd ik gelegerd op de Johannes Postkazerne te Havelte. Mijn eenheid voor de parate tijd zou het 434 IBC gaan worden. Officieel was de volledige naam 434 IBC Mobiel "Zwaar". Het 425, 434 en 435 waren de enigste Cie's die "mobiel" achter hun naam mochten voeren. De toevoeging zwaar mocht alleen gedragen worden als de Cie beschikte over een mortiereenheid. Het 434 IBC was verantwoordelijk voor de begeleiding en beveiliging van eenheden van het 129 veldartillerie, 8 munitiebevo, een NBC eenheid, 8 USAFAD, 162 Ordonnans Company en het 701 MatVzgPel Lance. Wij hebben totaal twee keer sitewacht gelopen te Darp.
Ik werd ingedeeld als sergeant bij het school-peloton (opleidingen), direct onder Adjudant Bienema. Naast het organiseren en uitvoeren van de Proloog-oefeningen voor de nieuwe lichtingen, die bij ons onderdeel kwamen, stond ik ook regelmatig voor de klas, waar ik o.a. lessen gaf over de taken van ons onderdeel. Ook had ik regelmatig de functie als baancommandant op de schietbaan, of als invalkracht namens de luitenant voor het peloton voor allerlei klussen. Door deze job was ik veel buiten, in het veld, voor de klas, op de schietbaan, of elders.
De taak van het 434 IBC was dus het beveiligen van de mobiele Lance-raketten in het veld. Het was onze taak om het transport te beveiligen, een site in te richten en deze te beveiligen. We kregen te horen (van Bienema) dat de Russen alles zouden doen om de Lance-raketten op te sporen en met artillerie en de Spetsnaz (Russische elite-eenheid) te vernietigen. Adjudant Bienema, een oude rot met gevechtservaring te Suriname en Korea, gaf ons persoonlijk nog les in het man-tot-man vechten met o.a. messen, stokken, enz. (dit gebeurde bij andere onderdelen niet meer). Ook leerde hij ons te overleven in de natuur ver weg van alle beschaving. Zijn ervaringen bij de groene baretten deelde hij ook met ons. Dit alles was goed voor het moreel en motivatie bij ons onderdeel…
Onze Cie bestond uit 4 pelotons, die ieder weer uit vier groepen bestond. De Cie was goed getraind en regelmatig in het veld voor oefeningen te vinden. Wij leerde schieten met de Uzi, FAL, MAG, het FN-pistool, de LAW en onze mortieren. Bij een oefening met de mortieren ging het bijna een keer fout toen één van onze sergeanten zijn mortier ”iets” te recht hield. De scherven vlogen om onze oren. Bij een andere oefening, in Harskamp, moest ik met een groep soldaten een demonstratie geven voor een paar hoge piefen. Ik moest laten zien hoe een gebouw ontruimt moest worden. Het was een hoop geknal door de granaten en het geknal met de FAL-geweren. Maar het ging erg goed; ik kreeg een pluim voor de uitvoering. Diezelfde dag deden wij ook nog een “proef” door een oefening te doen met scherpe munitie; dit was best eng… Gelukkig ging het goed; maar ik weet niet of deze oefening een vervolg heeft gekregen.
De jongens die van ons onderdeel paraat waren moeten met enige regelmaat dienstdoen op de zwaarbewaakte site te Darp, de zgn. sitewacht. Een bizarre ervaring, zwaarbewaakt, veel wachtposten en wachttorens, scherpe munitie. In de jaren van de koude oorlog en dat waren er heel wat, kreeg iedere Nederlandse Dienstplichtige militair een training in het herkennen van Russische troepen, voertuigen en gebruiken. Alle oefeningen waren erop gericht om de vijand in het oosten snel een halt toe te kunnen roepen. Het 434 IBC Mobiel RvH heeft in mijn tijd zeer veel oefeningen in binnen- en buitenland gedraaid. Ze hadden maar weinig kazernedienst. De laatste raket verliet Havelte ergens rond 1992. Hierna kon de site sluiten en hield het 434 IBC op te bestaan.
Vlak voor het afzwaaien uit de dienst was er nog een akkefietje bij de poort. Een soldaat van ons onderdeel stond op wacht bij de toegang van de kazerne, toen hij opdracht kreeg van de kazernecommandant een waarschuwingsschot te lossen. De maandelijkse bijeenkomst bij de poort door anti-kernwapen demonstranten leek uit de hand te gaan lopen. Het werd het eerste waarschuwingsschot door een militair op eigen grond na de Tweede Wereldoorlog. Tijdens het afzwaaifeest werd erg stevig gefeest onder het gebouw. Helaas haalden we weer de krant omdat een paar van onze jongens in de buurt met de auto de bocht te ruim namen en hun leven hierbij lieten…
1e Legerkorps MLV
Erwin van Crugten
L.nr. 630729255