Het verhaal van G, R. Wortel korp.1e gr 2e pel. 435.
Opkomst 18 juli 1968 Isabella kazerne Vucht. Na de opleiding geplaats bij 435 IBC in Duitsland. Begin november 1969 compagnie terug naar Nederland, Menno van Coehoorn kazerne Arnhem. Dinsdag en donderdag velddienst, verder niets. Eind april 1969 compagnie terug naar Stocker Bush, de wacht overnemen van de Walen, welke in de winter de sitewacht deden. Site wacht van s ‘morgens 07.00 uur tot de volgende morgen 07.00 uur. In de beginperiode na de lunch sporten, daarna vrij, en s ’avonds event. Met de 3 tonner naar Buren, om te stappen. Later verviel het sporten. Volgende dag permanentie, met event. Eetzaalcorvee, en de volgende dag weer sitewacht. Dit met een 3-wekelijkse cyclus en een week verlof. Begin november alle terug naar Nederland, compagnie naar kazerne Keizersveer, Menno afgekeurd en de lichting 68-4 naar de Menno uit gekeurd en op 7 november 1969 afgezwaaid. Ervaringen later. Tijdens de sitewacht stond je op je kotje, een houten bouwwerk 2 mrt. boven de grond tussen 2 hoge gazen hekken.8 stuks on totaal. Na 2 uur afgelost, "s’ avonds en "’s nachts was er gelegenheid om te slapen. Stede hier niets van voor, in het slaaplokaal stonde 2 stalen frames,25 cm boven de grond met daarop steigerdelen, je hoofdkussen was je buiten jas. Na 2 uur plaatsmaken voor de afgeloste groep, en verder op de grond, op de banken of op de tafel in de ruimte van de telefonist, welke luidruchtig contact had met de patrouille die in de omgeving in hun jeep hun putje doorgaven. Zo viel ook de telefonist zelf niet in slaap. Tussen het kamp en de site stond de munitiebunker, een gebouwtje van de Belgen. Ook daar was wacht. Korporaals of sergeanten zaten 12 uur op deze wacht.7-7-dag of 7-7 "s’ nachts. De korporaal. Of sergeant. Zat beneden, de soldaat stond via een trapje boven hem, en werd 2 uur op 4 uur afgelost. Had je de pech dat je in slaap viel, wat mij overkwam, waren er 2 soorten straf,21 dagen licht of 14 dagen zwaar, Je miste dus altijd de bus naar huis, en moest met een ander peloton wacht draaien, dus 7 weken achter elkaar. En dit alles onder bezielende leiding van cc-majoor Dik,1e luitenant. Peeters en adj. Macrander. Ondanks alles is de 435 een bijzondere compagnie binnen het Regiment. Sinds de reünie van 2010, waarin verschillende oude maten elkaar weer hebben ontmoet, hebben we elk jaar, half april een mini reünie in Arnhem bij het oude legeringsgebouw waar wij in de wintermaanden zaten, in afwachting van terugkeer naar Stocker Bush. Mannen van de lichting 67-6, 68-1, 68-2 en 68-4. Pratend over vroeger. Heb nog jaren deelgenomen aan het exercitiepeloton Ouwe Stomp, waar ik o.a. Jeroen Stam, Jan van Klaveren Pieke v.d. Schaaf en Remond Kreuger heb leren kennen.
Al wekenlang ging op de compagnie het verhaal dat er een grote NATO-oefening aankwam. We wisten niet hoe en wanneer, maar naarmate de dag dichterbij kwam, kwamen er steeds meer tanks en pantservoertuigen, welke stuk gedraaid waren, op de weg van de site naar het kamp te staan. Deze werden gebracht door het Belgische leger, en waren afkomstig van de Ardennenjagers. Het 2e peloton had sitewacht, en mijn groep kwam om 23.00 uur van de wacht.2 uur rust, daarna event. Uitruk a.s.p. (anti sabotage ploeg}. Om 02.00 uur ongeveer. Kwamen er 22 vliegtuigen laag over, je kon de luiken open zien staan. Mooi, terug naar binnen. Enige tijd later, de telefoon van de munitiebunker, waar een sergeant opzat die vers van de opleiding kwam.ER loopt hier iemand met zijn arm in verband lang het hek, wat moet, ik? ASP eruit.2 soldaten mee, en enkele nieuwsgierigen zonder wapen. Bij de bunker aangekomen troffen wij een totaal overstuur sergeant aan, wiens verhaal onduidelijk was. Ik liep voorbij het hek om de bunker, en zag ver in het bos licht van zaklantaarns. Bij het zien gingen diegene zonder wapen terug naar het wachtlokaal. Wat te doen, 1 soldaat 25 m. naar rechts in de greppel langs de weg, de ander 25 m. naar links, mocht het misgaan, schoten ze mij niet in de rug. Ik liep een stuk het donkere bos in. En riep in mijn beste Duits en Engels dat dit militair terrein was, wij zij bewapend en komt naar ons toe. Geen prettig idee, maar het moest Langzaam kwamen de lichten dichterbij, en tenslotte kwamen zij uit het bos. Staande gehouden bleek, het was een Duitse kapitein en 2 soldaten, welke deelnamen aan de oefening, maar in het bos rond de site met hun parachute waren geland. Er zijn er nog veel meer in het bos volgens de kapitein.
Toen wisten we wat er aan de hand was. Belgische MP, van het kamp laten komen, en de parachutisten overgedragen. De para's kwamen terecht in de hoge bomen, knoopten hun borstparachute aan een tak en kwamen zo beneden. De jacht was begonnen om deze op te sporen en naar het kamp te brengen. Om 3.00 uur tot 5.00uur weer op de wacht en daarna tot de aflossing om 7.00 uur weer zoeken. Tijdens het zoeken paniek…. De vaandrig was zijn pistool verloren, dus zoekactie aangepast, en ja weer gevonden. Maar toen begon natuurlijk de jacht op souvenirs. Dat moest onopgemerkt gaan want er kwamen steeds meer controles op de kamers event. mee/genomen spullen.
Elk legeronderdeel heeft zijn eigen borsthanger. De 435 heeft een gouden bijl op een blauw veld. Dit was het insigne van de NORTHAG (Nortern Army Group) de formatie van 4 Europese legeronderdelen, als onderdeel van de verdediging van de NAVO tijdens de koude oorlog. Het Amerikaanse leger op Stocker Busch droeg dit bijltje als borsthanger, dit naar aanleiding van de vondst van een Frankische bijl tijdens de bouw van het hoofdkwartier. De 435 mocht als bewakingseenheid ook deze borsthanger dragen.
(Zie borsthanger foto 435 Ed Lentjes)