De verhalen van Marcellus
Jozef Pluijmaekers, 435 IBC, 83/6, Sld1,
Op
een dag kregen we in de kantine van kwartier Kortemark rauw gehakt met
broodjes. Zelf at ik er niet van. De dag erna, ging ik naar het toilet. Ik wist niet wat ik zag. Tientallen
kameraden lagen op de grond in hun
diarree en braaksel. Ze hadden enorme krampen en zagen lijk wit.
Militair artsen kwamen opdagen. Was er sprake van bacteriële of virale
voedselvergiftiging? Na 48 uur herstelden mijn kameraden zich. Er werd een
onderzoek bij de verantwoordelijke Duitse slager gedaan. Wat bleek. Een van
zijn werknemers had de snijmachine geolied, maar de olie niet verwijderd. Het
gehakt had zich gemengd met de olie. Ik dacht bij mezelf, met zulk een slager
heb je geen Russen en Rotte Armee Fraktion nodig.
Regelmatig
werden de bewakers op de uitkijktorens op de site door de compagniecommandant
of een vervangend officier getest. Op een winternacht werd een op alertheid testende luitenant
gespot en krijgsgevangen gemaakt. De
luitenant wilde dat ook het krijgsgevangen maken volgens handboek
soldaat ging. Hij onderschatte de
ijzige kou van deze winternacht toen hij op de grond lag en gefouilleerd werd.
Zijn botten, spieren en pezen waren bevroren geraakt. Leunend op de schouders
van twee militairen werd hij naar binnen gedragen. Door de warme ruimte trok
het bloed uit zijn hoofd weg naar de tintelende ledematen. Zijn hoofd viel
eerst slap naar voren. Toen hij op zijn rug gelegd werd, viel zijn hoofd
krachteloos naar achteren. De luitenant had zijn bewustzijn verloren. Er werd
direct gereanimeerd. Na een korte tijd kwam de luitenant weer bij bewustzijn en
herkende hij weer de gezichten van de helpende militairen.
In
de vrije tijd las ik op de kazerne bladen voor militairen. In een defensieblad
vernam ik over de Rijksideeënorganisatie van het ministerie. Het bleek dat
ideeën die in goede aarde vielen beloond werden met een gratificatie. Opvallend
was dat deze ideeën gedaan werden door militairen werkzaam in de administratie,
aan- en afvoertroepen, de genie. Ik sprak er met de compagniecommandant majoor
Job Hooftman over. Hij moedigde me aan als van Heutsz militair, indien ik een
idee had, deze ook naar de Rijksideeënorganisatie op te sturen. Nu ben ik zelf
geen ingenieur en professioneel technisch tekenaar. Met speciaal tekenpapier
voor wiskunde, een meetlat en geodriehoek begon ik een idee s'avonds op de
kazerne gestalte te geven. Vervolgens werd het idee verzonden. De majoor vroeg
op een keer of ik al een antwoord gekregen had. Helaas, dat bleef uit. Ik
accepteerde dat men waarschijnlijk geen tijd had om het te beoordelen. Het
raakte in de vergetelheid. Eind februari 1987 kreeg ik van de postbode een
grote envelop die aangetekend was.
Zie
de foto's 435
Marcellus
Jozef Pluijmaekers
Rijksideeën
organisatie MvD
Generaal-majoor
Marc van Uhm, voorheen bataljonscommandant bij de luchtmobiele brigade, was
eens officier bij het 435 IBC, kwartier Kortemark, Stöckerbusch te Büren. Toen
ik op een avond in de uitkijktoren stond, bezocht hij mij en hadden we een
gesprek over beveiliging, wachtlopen en nachtkijkers. Ter afwisseling van het
wachtlopen, werden er skilessen door Duitse instructeurs te Willingen aan
militairen van het 435 IBC gegeven. De moeilijkste sneeuwpiste was 'Der
Hasenhügel', die wij de idioten heuvel noemden. Het dragen van een beschermende
skibril was aan te bevelen. Met grote snelheden bij het nog niet beheersen van
rechtlijnig afdalen, kon men boomtakken aan de zijkant, in het gezicht en ogen
krijgen. Ik vond een foto in het boek, Vijftig jaar Regiment van Heutsz 1950 -
2000.
Zie
de Foto in de map van 435 Skiën in Duitsland
Ingezonden 22-06-2020
Er werden tijdens het bivak onverwachte
aanvallen gedaan door de oefenvijand. Ongeacht of je wel of niet gekleed was,
moest je met het wapen in de aanslag en de helm op de vijand bevechten. De
vijand gaf en geeft je geen kans om je aan te kleden. Ik ben de militair in
groen ondergoed na de militair op de voorgrond met alleen een rode onderbroek.
Er waren toen al vrouwelijke militairen uit de VS en België te kwartier
Kortemark. Hoe deze met een onverwachtse oefen aanval omgingen heb ik nooit
gezien.
Ingezonden 29-06-2020
In 1967 bewaakte het 435 IBC Breda Büren
kernkoppen, die in de iglo shelters lagen van de NATO-basis Cortemarck aan de
Stöckerbush. Tijdens een aanval van Rusland zouden de kernkoppen door Belgische
vrachtwagens met militairen van de 30ste TPT naar een afvuurplaats
getransporteerd worden. Verder lagen er ook nucleaire landmijnen die men ooit
langs de DDR-grens wilde leggen. Maar waar men later toch van af zag. Al die
Nederlandse, Belgische en Amerikaanse militairen hebben het dus niet voor niets
gedaan.